باز هم خرداد...
و دوباره ما که خاطراطمان جون میگیرد...
خاطرات آدمهایی که دیگر جون ندارند ...
وچشمانمان که قطرهای اشک تنها واکنششان به یاداوری آن خاطرات است...
بازهم خرداد دوان دوان...
ودوباره ما که دیگر عادت کرده ایم به تلخیهایش به شیرینیهایش به حوادثش...
با تمام زشتیش
باعث شد خیلی بزرگتر بشیم و آشناتر با واقعیتهای تلخ موجود
تجربیات این چند سال نباید فراموش بشه
کوله بار تجربه ایرانی چقدر سنگین شده!
با شکوه هم هست این خرداد...
برای با تجربه شدن چه هزینه های سنگینی پرداخت کرده ایم ما...
نه نباید فراموش بشه...ولی هیچ وقت از هیچ چیز درس نمیگیریم...اخلاق ایرانی این است...بی تفاوتی هم اضافه کنید بهش...
خرداد همیشه سبز است...
چند سالیست که نه به خرداد
که زندگی پر از حادثه عادت کردیم
ای وای که این عادت ما به بی تفاوتی میل کرد
به به سلام دلقک صدات کنم یا سیگاری؟
بله عادت به این زندگی مزخرف خیلی پیشتر از آنکه خرداد پر از حادثه شود بوجود آمده...از خصوصیت آدم است که زود عادت میکند به همه چیزو بعدهم بی تفاوتی...همین که امروز بر سر ما آمده و ترجیح میدهیم زندگی مثلا بی دردسر خود را داشته باشیمو...
شدید بی تفاوتیم دوستم من شدید...