زنان،حقوق و مشکلاتشان، از آن موضوعاتیست که در دنیا هنوز جای پرداختن بدان بسیار وجود دارد حتی با توجه به اقداماتی که در سطح جهانی در رابطه به این مسئله انجام شده و خیلی جدی ادامه دارد،حال چه رسد به ایران که مشکلات زنان در مقایسه با خیلی از کشورها بیشتر است و فعالیت در این زمینه از جانبِ خودِ زنها بسیار بسیار کمتر...
اکثر ما معترف و معتقدیم به این که زنانِ جامعه ما بیشتر از مردها مورد تبعیض جنسیتی قرار دارند و خیلی اوقات گله و شکایت هم داریم از این تبعیضها.
اما سوال اینجاست ،حال که ما وجود این نابرابری را باور داریم،پس چرا هیچ حرکت و فعالیتِ محسوسی برای از بین بردن این تبعیضها از جانبِ ما صورت نمیگیرد...
نمیگویم صرفا زنان چرا که اعتقاد دارم اگر تبعیضی درجامعه هست و حقوقی از قشری پایمال میشود،همه چه زن چه مرد باید برای رفع آن اقدام کنند...فرقی نمیکند این مشکل برای مردها باشد یا برای زنان و کودکان...
ولی در درجه اول از خودِ زنان این اننظار میرود که در صدد احقاق حقهای پایمال شده شان برآیند اما با نهایت تاسف میبینیم که نهایتا این مسئله در حد گله گذاری در جمع های خودمانی فراتر نمیرود...بخصوص وقتی که پای لغت "فمنیست" وسط می آید،انگار دچار وحشت میشوند...آنقدر معنی این کلمه در ذهنشان بد جای گرفته که کلا از آن فراریند(در رابطه با فمنیست ها و در کل خود این لغت بعدا خواهم نوشت)
البته بوده اند و هستند زنانی که از آنها به اسم"فعالان حقوق زنان"یاد میشود(نظیر خانمها:نسرین ستوده،شیوا نظر آهاری،مهر انگیز کار و...)که بی کار نبوده اندو فعالیتهایی صورت داده اند ولی آنقدر دست تنها و بی پشتوانه بوده اند که تغییر محسوسی در بهبود وضع زنان به وجود نیامد و دستِ آخر هم که راهی زندان شدند...
با این اوصاف گزاف نیست اگر بگوییم یکی از متهمان اصلی در رابطه با این تبعیض ها و ادامه داشتنش بدون کوچکترین تغییر تا به امروز خود زنها هستند...گویی این موضوع اصلا اهمیت چندانی ندارد که بخواهند فکرشان را درگیرش کنند...
پ.ن1:قطعا در نوشته های بعدی به موضوع زنان بیشتر خواهم پرداخت و این نوشته تنها فتح بابی بود برای متنهای آتی...
پ.ن2:این نشست اجلاس غیر متعهد ها و در پی اش تعطیلی چند روزه تهران رسما به زندگی ما گند زده و خلاصه کلی مشکل برای ما بوجود آورد...