حال زمان ناپایداریست که خیلی زود به گذشته تبدیل میشود...این ساده ترین و قابل فهم ترین تعریف از زمان حال است...
گاه یادمان میرود الانی را که داریم به آینده فکر میکنیم یا در گذشته سیر،زمانیست که موقعی آینده مان بوده و برایش برنامه ها داشته ایم، اما درست چند لحظه بعد میشود گذشته مان که شاید بی حاصل هم باشد و از دست رفته...
اکنون را دریابیم،بس است حسرت روزهای رفته را خوردن...کافیست بیهوده نشستنو نقشه کشیدن برای آینده...
باید یاد بگیریم که در لحظه زندگی کنیم...نه اینکه آینده نگر نباشیم یا که گذشته ها را فراموش کنیم،نه،حرفم چیز دیگریست...زمانی که درش زندگی میکنیم مهمتر از هر وقت دیگریست...
به خوبی این را تجربه کرده ام...یاد نگرفته ام(یم)در حال زندگی کنم(یم) و این باعث شده گذشته خوبی و آینده درخشانی نداشته باشم(یم)...اگر تمام انرژیمان را برای خوب شدن امروزمان بگذاریم قبل و بعدش هم درست میشود...
اینطوری از زندگی هم لذت بیشتری میبریم...برای یک شروع دوباره این اولین و البته مهمترین تصمیمیست که گرفته ام و باید بگیریم...کنار گذاشتن این عادتِ بدِ حسرت روزهای از دست رفته را خوردن که تبحر ویژه ای هم درش دارم و داریم!!!
پ.ن1:این اولین پست امسال است و ترجیح دادم که با یک یاداوری کوچک شروع شود...تمام سعیم را کردم که نصیحت گونه نباشد و اگر اینگونه نشده بر من ببخشایید...