ما نظاره گریم...ما روزهاست،ماه هاست ما سالهاست که نظاره گریم...
و با مهارت عجیبی دیدها را به رویِ خودمان نمی آوریم و خونسردانه از کنارِ اتفاقات بد و ناگوارِ اطرافمان عبور میکنیم... و حالا دیگر استاد این کار شده ایم...
چه چیز را؟میگویم...
ما به نظاره نشستیم:
ناکامی ایامی که قرار بوده به کام باشد...
روزهایی که میتوانست جورِ دیگری باشد ولی به شکلِ دیگری گذشت...آینده ای که با زیاده خواهیِ عده ای تبدیل به رویا شد...یک رؤیای دست نیافتنی...
ما تنها نگاه کردیم و فریادهایمان را در گلو خفه وقتی در حوادث گوناگون دوستانمان،همکلاسیهایمان،بچه هایمان و... را به کامِ مرگ کشاندند...
حتی گاه دلمان به درد آمد،وجدانمان عذاب کشید ولی باز فقط ایستادیم گوشه ای و سعی کردیم همه اینها را خوب بنگریم و به حافظه ضعیفمان بسپاریم...
و وقتی شنیدیم صدای سیلی ِدستان زمختِ آقای نهی از منکررا به روی گونه هایِ زنان و دخترهایمان را...
آری ما فقط با نگاههای یخ زده به تماشا نشستیم...
کودکی کودکانمان...نوجوانی نوجوانانمان...جوانی جوانانمان...میانسالی میانسالانمان و پیری پیرهایمان را که با حسرت و آه گذشت و درحالِ گذار است...
شادیهایی که نکردیم را...جشنهای مضحکی که به خوردمان دادند ...غم و دردهایی که تحمیلمان کردن را...
روزهایی که از ما گرفتند ...آرزوهایی که پر دادند...
و...و...و...و...
و انگار با خود عهد کرده ایم تا وقتی که کاملا از پا نیفتاده ایم و نابود نشده ایم ننشینیم و همچنان مقتدرانه بایستیم و ناظر باشیم بدبختیهایمان را...
وچه دردناک است این مجسمه وار ایستادن در گوشه ای و مبهوت ماندن به آنچه که به سرمان آمده...
***تا به کی ادامه دارد این سکوتهای دردآور و کشنده؟وتا به کجا میخواهیم ادامه بدهیم دیدن و دم نزدن را؟
پ.ن:کاش دوباره باران ببارد...زود به زود دلم هوای باران میکند اینروزها...من که هیچ وقت باران را دوست نداشتم؟!...
درود بسیار رفیق عزیزم...
خوبین؟ خسته نباشید...
سلام به آقایِ یاسِ بزرگوار...
ممنون،بد نیستم..
شما چطورین رفیق؟
زنده باشین،شما هم همینطور...
بسیار بسیار خوب نگاشتید... واقعا خوب.
می پندارم امروزه آنچه که ما را به این منجلاب کشانده همین سکوتِ نا به جا و دروغین است که شبهای جمعه و میانِ فک و فامیل گاه به گاه می شکند و فریاد اعتراض می شود اما همان آدم ها در بیرون از خانه حرفی ندارند و باز سکوت...
تفرقه ی موجود میانِ آدمهای کشور ما خیلی هوشمندانه و البته شیطانی ایجاد شده است...
متاسفانه برای این مملکت باید آرزوی شکستِ نهایی کرد تا دوباره رویشی باشد...
بسیار بسیار ممنون...واقعا ممنون...
من نیز چنین میپندارم...
شبهای جمعه میان جمعهای فامیلی،در تاکسی و اتوبوس و...
بله در بیرون یک نظاره گرِ صرف هستیم ...بی حرف و سربه زیرو ساکت و ...
وحدت واژه گمشده میانِ مردم هست...تفرقه بیداد میکند...از جُکهای رایج بگیرید تا اختلافهای میانِ استانهای همجوار و انداختنِ مردم به جونِ یکدیگر...
همه جا به خوبی میشود این اختلافها را دید...
امیدوارم که اینگونه نباشد که این رویش به قیمتِ عقب ماندن و رفتنِ عمر است...از طرفی انگارهیچ جوری این مردم به خود نمی آیند...
کلا ملت خاموشی شده ایم. یعنی خاموشمان کرده اند یا نمی دانم یک تاریخ سرکوب باعث شده به این روز بیفتیم، یک تاریخ ناامنی. واقعا نمی دانم باید چه اتفاق دیگری توی این جامعه بیفتد که افکار عمومی ِ غیرسازماندهی شده بیدار شود و حرفی بزند.
به شخصه در برابر این اهانت ها و هتک حرمت هایی که از آن گفتی سکوت نمی کنم و نکرده ام. البته بی هزینه هم نبوده است
سلام...
درسته ملت خاموشی هستیم...
از خاموشیمان سوء استفاده کرده اند... و آنقدر ادامه دادیم که حالا دیگر کوچکترین حرف و اعتراض گران تمام میشود و هرکس ترجیح میدهد از مسیرِ معمولی زندگی خود خارج نشود و بی دردِسر ادامه دهد...
البته بودندو هستند عده ای که اهل سازش نیستند و در حوادثِ گوناگون اعتراضِ خود را علنی کرده اندو میکنند که آنها هم به دلیل عدم وحدت شدند زندانیِ سیاسی و روزهای سختی را میگذرانند وخواهند گذراند...
انگار این مردم طلسم شده اند...همه چیز را میبینند ولی خیلی راحت از کنارش عبور میکنند...
خوب میدانم هزینه های گزافِ این سکوت نکردنها را رفیق... زیاد نیستند افرادی مثلِ شما...ممنون و امیدوارم که هیچ وقت به دردِ خاموش بودن دچار نشوید...
این نوع سکوت خودش نوعی از جنایته...یاد آن تکه از شعر احمد شاملو میفتام که برای وارتان خوانده...مرغ سکوت جوجه فیعی را به تخم نشسته است...وارتان سخن بگ!
سلام...
بله نوعی از جنایته که در وهله اول ما در حقِ خودمون میکنیم...
...
فقط نظاره میکنیم
سلام...
فقط ...
به طور قطع می تونیم مدعی باشیم که انتقاد افراد روشن جامعه به مردم می تونه خیلی خیلی بیشتر از انقادشون نسبت به دولت و نظام باشه. مردم ما به متاسفانه نافرمانی مدنی رو حداقل نمی دونن. راهی که با کترین هزینه ی ممکن می تونه بهترین نتیجه رو داشته باشه.
مثالی می زنم
روزی در آلمان شیر یک دلار گرون شد. و اینو مردم صبح که برای خرید شیر به مغازه ها رفته بودن فهمیدن.
شب خانوم مرکل از مردمش برای گرونی یک دلاری شیر عذر خواهی کرد.چرا؟
چون اون روز در کل آلمان کسی به نشانه ی اعتراض شیر نخیرید. در نظر بگیرید چه حجمی از شیر و چند کامیون پر از شیشه هاش شیر به کارخونه های سراسر آلمان برگشت خورد. و این چقدر می تونه در یک روز برای دولت پیامد منفی داشته باشه.
سلام...
بله به طور قطع... ولی افراد روشنِ جامعه خود ،بهشون انتقاداتی وارده...که حالا مجال پرداختن بهش نیست...
مردم ما نمیدونن و یا براشون مهم نیست...بارها گفته ام مردم بی تفاوتن ترجیح میدن همین روال زندگیی که مدتهاست به آن عادت کرده اند را ادامه دهند و حتی به قول شما نافرمانی مدنی که هزینه اش به مراتب کمتر از در افتادن با حکومت است را نمیکنند...مردمِ سر به زیر و قانعی هستیم برای حکومتمان...
در تهران خودمان هم وقتی لبنیات گرون شد مردم قرار گذاشتند دو یا سه روز در هفته را لبنیات نخرند و مثلا اعتراض کنند...از مضحک بودن این طرح که بگذریم ،اکثر مردم میگفتند بچه داریم یا چه میدونممگه میشه شیر نخرید و ...ومعترض بودند به این طرح...حتی هفته ای سه روز هم حاضر به همکاری نبودند و دست آخر هم این طرح به درد نخور با شکست مواجه شد...
مانده ام در کار این مردم...
سلام...
یکم گرفتارم...فقط یکم..
پیدامم میشه...
برای افزایش بازدید وبلاگ خود در سایت ما ثت نام کنید.